ოჰ,ეს მავნე კომპლექსები...

ხშირად ჩვენ საკუთარ თავს მივაწერებთ უამრავ ნაკლს -რეალურს თუ მოჩვენებითს -და ამის გამო თავის თავს ყოველნაირად ვუსაყვედურებთ.

კომპლექსი ჩნდება მაშინ, როდესაც საკუთარ პერსონაზე გადამეტებულად ვაქცევთ ყურადღბას და დარწმუნებულები ვართ,რომ  გარშმომყოფნი აუცილებლად შემჩნევენ  ნებისმიერ ჩვენს დაუდევრობას და ნაკლს.

ფსიქოლოგებმა ამ პრობლემასთან დაკავშირებით უამრავი ეკსპერიმენტი ჩაატარეს.

გამოირკვიეს,რომ გარშემომყოფნი თითქმის ყოველთვის არ ამჩნევენ იმ  ნაკლს,რომელზეც ჩვენ ვწუხდებით და გვგონია რომ ის სხვებს  თვალებს სჭრის...

მაგალითად,ვიღაცას ყოველთვის ეგონა ,რომ დიდი ცხვირი აქვს.მაგრამ,სხვებს როდესაც ჰკითხეს,აღმოჩნდა რომ არც არავის ჰქონდა შემჩნეული ეს მისი "ნაკლი".

 

საინტერესოა,და მემგონი სასაცილოც ის ფაქტი,რომ ძალიან ხშირად ადამიანები ღელავენ ნაკლზე,რომელიც არ არსებობს,ხოლო რეალურს ვერ ამჩნევენ...მაგალითად,გოგო შეიძლება სწუხდეს იმაზე,რომ მას არ აქვს ლამაზი თვალები მაშინ როდესაც ზუსტად თვალებთან ყველაფერი კარგად აქვს და უკეთესი იქნებოდა, რომ გარეგნობაზე კი არ ეფიქრა ამდენი,არამედ  თავის ცოდნის გაღრმავებაზე...

კომპლექსებთან ბრძოლის ერთ-ერთი კარგი  ხერხია - გაიგო ზუსტად რა გაწუხებს და ამაზე გარშემომყოფებს უთხრა.ეს რათქმაუნდა,დამოკიდებულია კიდევ იმაზე თუ როგორები არიან  გარშემომყოფნი.თუ მაგათ ენდობი,შეგიძლია თამამდ უთხრა რაც გაწუხებს,და თვითონვე დაინახავ რომ შიშიც  და  უსიამოვნო გრძნობაც გაქრება ,ადამიანებსაც შენს მიმართ სიმპატიის გრძნობა გაუჩნდებათ. :)

წყარო